Dla autorów - Rocznik „Studia nad Totalitaryzmami i Wiekiem XX”

Redakcja czasopisma „Studia nad Totalitaryzmami i Wiekiem XX” nie pobiera od autorów opłat na żadnym etapie. Aplikowanie, procedowanie, recenzowanie oraz publikacja artykułu są bezpłatne.

Zasady przygotowania tekstów do rocznika
„Studia nad Totalitaryzmami i Wiekiem XX”
„Totalitarian and 20th Century Studies”

Uwagi ogólne

1. Prosimy o przygotowanie tekstów w języku polskim, chyba że Autor jest obcojęzyczny, wtedy poprosimy od razu o wersję w języku angielskim. Artykuły będą przekładane na drugi język przez naszych tłumaczy.
    
2. Prosimy o dołączenie do tekstu głównego:

a) streszczenia na 900–1200 znaków,

b) bibliografii spełniającej wymogi systemu APA,

c) notki o autorze w formule: stopień naukowy, imię i nazwisko, opis (afiliacja, osiągnięcia zawodowe i naukowe, zainteresowania – na 300–600 znaków), wybrane publikacje w formule: tytuł (rok wydania) / tytuł, w: tytuł, tom, numer (rok wydania).

Tekst główny

1. Tekst powinien być napisany czcionką Times New Roman o wielkości 12 pkt, z interlinią 1,5, bez dodatkowych odstępów. Marginesy: standardowe, 2,5 cm z obu stron. Strony numerowane.
2. Na początku zamieszczamy tytuł artykułu, następnie nazwisko autora.
3. Tekst artykułu może być podzielony na mniejsze jednostki (podrozdziały) z wyboldowanymi tytułami.
4. Po tytułach i podtytułach nie stawiamy kropki.
5. W tekście głównym możliwe są wypunktowania: numerowane cyframi (1., 2., 3.), literami (a., b., c.) lub wypunktowania po myślniku (–).
6. Tytuły publikacji wzmiankowane w tekście zapisujemy kursywą bez cudzysłowu, tytuły czasopism prosto w cudzysłowie.
7. Kursywą zapisujemy także zwroty obcojęzyczne, np. sine qua non, de facto, a priori (kursywa nie obejmuje znaków interpunkcyjnych oddzielających różne tytuły lub zwroty obcojęzyczne).

UWAGA: w innych przypadkach nie stosujemy kursywy.

8. W tekście głównym prosimy nie stosować podkreśleń i pogrubień.
9. Przywołane po raz pierwszy nazwiska podajemy w pełnym brzmieniu z imieniem, dalej mogą występować tylko nazwiska.
10. Wszystkie cytaty dajemy fontem prostym: krótsze w tekście w cudzysłowie, dłuższe niż trzylinijkowe przytaczamy bez cudzysłowu, w osobnym akapicie, oddzielając je z obu stron (od poprzedzającego i następującego po nich tekstu) dodatkową interlinią, wielkość czcionki – 12 pkt., i dodając wcięcie akapitowe.
11. Sygnalizując skrócenie cytatu (wycięcie fragmentu), używamy wielokropka w nawiasie kwadratowym […], oddzielonego spacjami od reszty tekstu (tak również sygnalizujemy wycięcie fragmentu początkowego, jeśli cytat nie zaczyna się od początku zdania, i końcowego, jeśli cytat został urwany przed końcem zdania).
12. Po cytacie zawsze dajemy informację o źródle: w przypadku źródeł wydanych drukiem zgodną ze standardami APA w nawiasie (po samym tekście lub po zamykającym cudzysłowie, w przypadku krótszego cytatu), ale przed kropką zamykającą zdanie, czyli cytat (źródło). lub „cytat” (źródło); w przypadku źródeł archiwalnych zaś z pełnym opisem w przypisie (skrót nazwy archiwum, sygnatura, ewentualnie zespół, dokument, miejsce, data, karta lub strona).
13. Zapis cytatu w cytacie zaznaczamy cudzysłowem francuskim «».

Zasady sporządzania przypisów i adresów bibliograficznych zgodne ze standardami APA z modyfikacją dla źródeł archiwalnych (system mieszany)

1. Przypisy bibliograficzne zamieszczamy w nawiasach okrągłych w tekście głównym – po właściwym cytacie lub przywołaniu, przed kropką kończącą zdanie lub innym znakiem interpunkcyjnym, jak przecinek czy dwukropek. Wyjątkiem są odwołania do źródeł archiwalnych – ich opis podajemy w klasycznej formie, w przypisie na dole strony.
2. Przypisy zawierające dodatkowy komentarz zamieszczamy na dole strony, numerowane kolejno cyframi arabskimi (1, 2, 3). Jeśli umieścimy w nich odwołanie do jakiejś publikacji lub cytat, musi to być oznaczone jak w przypadku tekstu głównego – informacją w nawiasie okrągłym po tekście lub cytacie lub w klasycznej formie: skrót nazwy archiwum, sygnatura, ewentualnie zespół, dokument, miejsce, data, karta lub strona.

Przypisy bibliograficzne w systemie APA

Przypisy bibliograficzne w systemie APA są odsyłaczem do pełnego zapisu umieszczonego w bibliografii.

1. Monografia, artykuł w czasopiśmie, artykuł/rozdział w publikacji zbiorowej (publikacja wydana drukiem)

nazwisko autora/redaktora, rok wydania, ew. numer strony (przedział z półpauzą bez spacji)

Przykłady:

(Arend, 2017) – bez podawania strony

(Fiała, 1991, s. 340) – powołanie na jedną stronę

(Greif, 2001, s. 55–65) – powołanie na przedział stron

(Blatt, 2010, s. 175 i nn.) – powołanie na fragment zaczynający się na podanej stronie

(Zajączkowski, Sheerin, 1988) – publikacja dwóch autorów

(Juszkiewicz i in., 1993) – publikacja wielu autorów, w przypadku powołania na całą książkę, a nie na pojedynczy tekst

(Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 113–114) – w przypadku tekstu bez podanego autora/redaktora

(Willenberg, 2004; Blatt, 2010) – w przypadku przywołania w jednym przypisie dwóch publikacji, oddzielenie średnikiem

(Proszyk, 2011; Proszyk, 2012) – w przypadku przywołania w jednym przypisie dwóch publikacji tego samego autora, oddzielenie średnikiem

(Gozdawa-Gołębiowski, 1992, s. 357; zob. też: Matusak, 2002, s. 506) – w przypadku, gdy konieczna jest gradacja przywołanych tytułów (zob. też, por. itd.)

UWAGA: jeśli powołujemy się na więcej publikacji danego autora z jednego roku, konieczny jest zapis z litera alfabetu odpowiednią do zapisu w bibliografii: (Gozdawa-Gołębiowski, 1973a)

2. Archiwalia

UWAGA: klasyczna APA nie uwzględnia archiwaliów, dajemy więc tutaj przypis dolny w klasycznej formie.

skrót nazwy archiwum, sygnatura, naturalnie nazwa zespołu, tytuł/nazwa dokumentu, miejsce wydania/powstania, data, karta lub strona

Bibliografia

1. Monografia:

Nazwisko autora/redaktora, Inicjał imienia. (rok wydania). Tytuł. Miejsce wydania: wydawca.

Przykłady:

Dunin-Wąsowicz, K. (1983). Ruch oporu w hitlerowskich obozach koncentracyjnych 1933–1945. Warszawa: PWN.

Bem, M. (red.). (2012). Sobibór. Bunt wobec wyroku. Warszawa: Ośrodek Karta.

Segev, T. (2012). Siódmy milion. Izrael – piętno Zagłady (tłum. B. Gadomska). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. – w przypadku książki tłumaczonej

Oster, M. (2006). Gehinom znaczy piekło. Przeżyłem getto i dziewięć obozów (oprac. E.H. Łazoryk). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. – analogicznie w przypadku konieczności dodania innej informacji, np. o opracowaniu

Sofsky, W. (2008). Die Ordnung des Terrors: Das Konzentrationslager. (wyd. 6). Frankfurt am Main: S. Fischer Verlag. – w przypadku kolejnego wydania

Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. (1924), t. IV: Województwo lubelskie. Warszawa: GUS. – w przypadku tekstu bez podanego autora/redaktora

2. Artykuł w czasopiśmie

Nazwisko autora, Inicjał imienia. (rok wydania). Tytuł [prosty!], Tytuł czasopisma, nr/tom, strony.

Przykłady:

Maciejewski, M. (1981). Rozwój narodowosocjalistycznej ideologii w Niemczech po pierwszej wojnie światowej, Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi, nr 7, s. 57–112.

Głownia, J., Rażmowski, W. (1990). Akcja na obóz zagłady w Treblince. Ocalmy od zapomnienia, Barbakan. Kwartalnik Turystyczno-Krajoznawczy Mazowsza, nr 3/142, s. 27–36.

Bitwa niemiecko-niemiecka (1943). Biuletyn Informacyjny, nr 35, s. 7. – w przypadku gdy nie ma oznaczonego autora

3. Artykuł/rozdział w publikacji zbiorowej

Nazwisko autora, Inicjał imienia. (rok wydania). Tytuł artykułu. W: Inicjał imienia, Nazwisko redaktora (red.), Tytuł publikacji (strony). Miejsce wydania: wydawca.

Przykłady:

Gawron, E. (2012). Powojenna emigracja Żydów z Polski. Przykład Krakowa. W: M. Adamczyk-Garbowska, F. Tych (red.), Następstwa zagłady Żydów. Polska 1944–2010 (s. 413–440). Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Skibińska, A. (2018). Powiat biłgorajski. W: B. Engelking, J. Grabowski (red.), Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski, t. I (s. 191–382). Warszawa: Centrum Badań nad Zagładą Żydów. – w przypadku publikacji wielotomowej

Höss, R. (1972). Wspomnienia Rudolfa Hössa. W: Oświęcim w oczach SS. Höss, Broad, Kremer (wybór, oprac. i przypisy J. Bezwińska, D. Czech; tłum. E. Kocwa, J. Rawicz). Oświęcim: Państwowe Muzeum w Oświęcimiu. – w przypadku konieczności zapisu opracowania i tłumacza

4. Publikacje internetowe

Nazwisko autora, Inicjał imienia. (rok wydania). Tytuł tekstu. Pobrane z: adres strony [dostęp: data dzienna].

Przykłady:

Rusiniak-Karwat, M. (2017). 60. rocznica śmierci Emila Sommersteina. Pobrane z: https://sztetl.org.pl/pl/aktualnosci/60-rocznica-smierci-emila-sommersteina [dostęp: 13.09.2019].

Historia. Pobrane z: http://www.jhi.pl/instytut/historia [dostęp: 17.05.2018]. – w przypadku, gdy autorstwo nie jest oznaczone

5. Archiwalia

UWAGA: jeśli powołujemy się na więcej publikacji danego autora z jednego roku, konieczny jest zapis z litera alfabetu odpowiednią do zapisu w bibliografii (zob. bibliografia):

Gozdawa-Gołębiowski, J. (1973a). W obozie zagłady, Za i Przeciw, nr 42, s. 16–17.

Gozdawa-Gołębiowski, J. (1973b). Spisek, Za i Przeciw, nr 44, s. 16–17.

UWAGA: adresy bibliograficzne książek rosyjskojęzycznych winny być transliterowane według https://sjp.pwn.pl/zasady/308-76-B-Transkrypcja-wspolczesnego-alfabetu-rosyjskiego;629697.html

Inne kwestie wydawnicze (wielkie litery, skróty itp.):

1. Małą literą piszemy nazwy godności: prezydent RP, premier, dowódca AK, papież (papież Jan Paweł II, papież Polak).
2. Pisownię wielkimi literami można stosować pod warunkiem, że nazwa odnosi się do konkretnej osoby i występuje w pełnym brzmieniu, np.: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej spotkał się z gen. Andersem.
3. Małą literą piszemy nazwy wydarzeń historycznych, chyba że słownik podaje inaczej, np. wojna światowa, stan wojenny, zimna wojna.
4. Wielkie litery przy poniższych wyrażeniach: Powstanie Warszawskie, Okrągły Stół, Rząd Polski na Uchodźstwie (przy użyciu pełnej nazwy), „Solidarność” (rozumiana jako ruch społeczny; związek zawodowy – NSZZ „Solidarność”), Naczelny Wódz (Sikorski – premier i Naczelny Wódz), Gestapo
5. Przełom lat w datach: (istotne przy podpisywaniu zdjęć) 1939/1940.
6. Skróty i liczby: tys. (ale 5432, 10 123), mln, proc. ok. (na początku zdania: Około), na przykład;
7. Rozwinąć r. – rok, w. – wiek
8. Daty życia: 1920–2010 lub ur. 1920 w Warszawie, zm. 2010 w Krakowie
9. Zapis lat: 1987–1989, a nie 1987-89, zawsze z półpauzą (–) bez spacji
10. II wojna światowa, a nie druga wojna światowa
11. lata sześćdziesiąte
12. Stosujemy odsyłacz zob., a nie patrz
13. Tytuły naukowe: prof., dr, ks. (na początku zdania Profesor, Doktor, Ksiądz)
14. Błędy w tytułach, datach, tekstach cytowanych itp. zaznaczamy [sic!].

Do pobrania